Via Francigena – pelgrimstocht

start 15 juni 2023

Proloog

Het idee om een gedeelte van de pelgrimstocht Via Francigena te lopen dateert van lang geleden. Ik kom dankzij mijn werk als reisleider al tientallen jaren in Italië en ook Assisi. Mijn interesse voor pelgrimstochten is mede gewekt door de vele wandelingen die Franciscus van Assisi heeft gemaakt in zijn tijd zonder enig gemak van goed vervoer en overnachtingen. Nu ik wat meer ongebonden ben wat betreft werk gaat het er dan van komen dat ik in zijn voetsporen treed, maar dan wel gebruik makend van goede hotels en andere (vaak overbodige) luxe. Het wandelen zelf moet je niettemin helemaal op eigen kracht doen ongeacht lichamelijke ongemakken en de wispelturigheid van het weer. Desondanks voel ik me wel een luxe pelgrim. Ik loop solo, maar voor een praatje onderweg en me op het rechte pad te houden loopt mijn alter ego Fra Leo mee. De gehele Via Francigena (Frankenroute) begint in het Engelse Canterbury en loopt via Calais, Reims, Besançon, Lausanne, over de Grote St. Bernard Pas naar Italië waar mijn traject begint in Aosta. Het uiteindelijke doel is uiteraard Rome en wellicht, deo volente, vervolg ik de wandeling nog naar Bari in het zuiden van Italië.

Van dag tot dag:

Dag 1, 15 juni: Aosta – Nus

Het weer is ideaal vandaag: 22 graden bij vertrek en geheel onbewolkt. Afstand 17km, niet al te veel. Het eerste gedeelte gaat omhoog over asfalt dat na een aantal kilometers overgaat in onverharde paden. Terugkijkend heb je een geweldig zicht op Aosta en de hoge Alpen toppen daarachter. Halverwege even slikken. De weg is geblokkeerd door een gevallen rotsblok, een aantal dagen geleden na zware regenval. Omweg van 45 minuten met veel klimmen. Het is echter een mooie route zodat het geen straf is. Om een uur of drie kom ik in mijn hotel in Nus aan. Het hotel is erg gedateerd en het plaatsje heeft niet zoveel te bieden. Dat hoort er ook bij.

 

Dag 2, 16 juni: Nus – St. Vincent

Net als gisteren prachtig weer maar wel warmer en meer kilometers. Volgens Komoot 25 kilometer stijgen en dalen. De route gaat langs wijngaarden, dorpjes en ruïnes. Hoewel de route wederom mooi is wordt deze wel verstoord door de autostrada die alom vertegenwoordigd is. Een ander – wel prettig en rustgevend – geluid is het geruis van stromend water. In Chatillon lange pauze gehouden. Ik wilde hier de Convento Cappuccini bezoeken maar die was gesloten. Dan er maar een gedronken. Laatste 5km, eerste stuk steil klimmen maar daarna rustig naar Saint Vincent gelopen. Aantrekkelijk historisch stadje. Het heeft een aantal Termen zodat het eind 19de eeuw al bezoekers (vooral Engelsen) aantrok. Dit is terug te zien in een paar oude hotels. Bovendien is er een groot casino, gevestigd net naast mijn hotel Au Soleil. Ik heb er geen gebruik van gemaakt. Aanduidingen op verkeersborden en plaats aanduidingen wijzen op Franse invloeden. Velen spreken naast het Italiaans ook Frans. Enigszins vermoeid ga ik vroeg slapen.

 

Dag 3, 17 juni: St. Vincent – Verres

Ook vandaag tussen 20 en 27 graden en zon. Afstand 15 kilometer. De eerste 6 km is een verademing wat betreft geluid – geen autostrada. Deze is op dit traject verborgen in een tunnel. En je loopt in de schaduw in een bosrijke omgeving met ook weer klaterende beekjes en pittoreske dorpjes. Halverwege verandert dit in steile hellingen: klimmen en dalen. Ik voel me af en toe net een klimgeit. Mijn alter ego Fra Leo, die ik een aantal dagen niet gehoord heb, zegt dat ik niet zo moet klagen. Hij heeft makkelijk praten: hij is er wel maar ook weer niet, hij hoeft die inspanningen niet te leveren. Even een verdere introductie van Fra Leo (ne). Hij leefde in het begin van de 13de eeuw en was compaan van San Francesco. Volgens eigen zeggen zijn meest geliefde maar Fra Leo blaast wel vaker hoog van de toren. Feit is wel dat hij mede verantwoordelijk is geweest voor de bouw van de Franciscus basiliek in Assisi. Ook stichtte hij een bibliotheek, dit zeer tegen de zin van zijn ‘baas’ Franciscus die tegen persoonlijk bezit was. Franciscus staat overigens model voor het prototype van een pelgrim. Hij heeft veel gelopen door Umbrië, Italië, Frankrijk en zelfs tot aan het heilige land.

Enfin ik kom vandaag vroeg aan in Verres, een stadje met een middeleeuws centrum. Ik verblijf hier in b&b La Bettula.

 

Dag 4, 18 juni : Verres – Pont St. Martin 

Op het programma staat 17 km maar ik loop er uiteindelijk 19 dankzij een laatste omweg (klimmen) om de drukke provinciale weg te vermijden. 

De ochtend verloopt rommelig. In het hotel kreeg ik een factuur voor de overnachting terwijl ik alles al heb betaald. Foutje! Onderweg passeren we blaffende honden, schietende jagers en norse bewoners. De middag verloopt rustiger langs wijngaarden en uitgestorven dorpjes. 

Het meest bezienswaardige was in de buurt van Donnas een originele oude Romeinse weg met de karrensporen nog zichtbaar. Ik heb zoiets vaker gezien in bv Pompeii maar in het kader van een pelgrimstocht naar Rome toch wel aardig. 

Morgen verlaat ik de regío Valle d’Aosta en loop Piemonte binnen.

 

Dag 5, 19 juni: Pont St. Martin  – Ivrea

De cijfers: 25,5km, 6 uur lopen.

Vanochtend was het een rustige en mooie wandeling. De hoge bergen achtergelaten wat niet betekent dat er niet geklommen moet worden, integendeel. Maar na zoveel dagen raak je daar wel aan gewend. Typerend in dit gebied is de terrasgewijze teelt van druiven. De ranken worden door tientallen zuiltjes gestut zodat het op een tempelcomplex lijkt. Aangekomen in Ivrea, een leuk stadje, helaas op maandag veel dicht. Ivrea staat bekend om Olivetti. Maar ja niemand schrijft of typt meer…dus failliet.

Fra Leo: “Leo je bent wat rustiger vandaag dan de vorige dagen, niet meer dat geklaag over autowegen en mensen, complimenti.” O, denk ik, wellicht omdat de prikkels van het hooggebergte minder zijn en uiteraard de gewenning. Ik sprak een paar dagen geleden een Tsjech met zijn Mexicaanse vrouw die er vanaf Rome (dus zij lopen de route contra) al 60 dagen op hebben zitten – met volle bepakking. Ze zeiden dat ze na een week lopen gewend waren en een zeker ritme hadden opgebouwd.

Fra Leo maakte zich ook druk over het gebruik van internet en navigatiesystemen. Hij begrijpt er weliswaar niets van maar heeft er wel een mening over. Hij zei: “jullie hebben een lijntje met boven die jullie precies wijzen waar je heen moet en achteraf alle informatie geeft over de afgelegde weg. Knap hoor! Wij hadden al die techniek en inlogcodes niet nodig voor contact met boven. En het was nog gratis ook. Vergelijkbaar is wel met jullie irritante reclames dat we de stichtelijke woorden van Hem van boven moesten aanhoren.”

Het hotel Spazio Bianco (b&b) waar ik hier in Ivrea in verblijf behoort tot de beste in deze reis! 

 

Dag 6, 20 juni: Ivrea – Viverone

22,8km. 

Ik kijk enigszins met weemoed om naar de hoge Alpen achter me. Hoewel het soms afzien was werd je wel beloond met spectaculaire panorama’s. Vandaag lijkt het allemaal vlak maar er zitten toch nog een paar venijnige stijgingen in. We laten de vallei van de rivier de Dora Baltea achter ons en trekken door een landbouwgebied en wederom veel wijngaarden. Ook passeren we veelal uitgestorven boerendorpjes als Bollengo, Palazzo Cavanese en Piverone. Voor aankomst in Viverone kijk je mooi uit over het gelijknamige meer. 

Fra Leo heeft zich vandaag niet laten horen, een onvoorspelbare man… ook wel eens prima, lekker rustig.

 

Dag 7, 21 juni: Viverone – Santhia

20km. Het valt op dat in de praktijk het aantal km’s meer zijn dan in het programma van pelgrimsroutes.nl

Het eerste gedeelte vanaf Viverone leidde door een mooi (sprookjes)bos. Oude bomen, koel en veel schaduw. Oude veelal dode boomstronken waar weer nieuwe scheuten uitgroeien zijn versierd met een soort van elfen voorstellingen met een naam van de bewoner. In dit geval Ugo. Ik raadpleeg Fra Leo over dit fenomeen van bijgeloof en vraag hem of hij hierin gelooft of dat het allemaal kinderlijke onzin is. F.L.:”Wat denk je zelf, vind jij het allemaal onzin?” Tsja, zeg ik, alhoewel jij volgens de overlevering echt bestaan hebt samen met Franciscus, heb ik jou ook weer nieuw leven ingeblazen, als een legende. F.L.:”Nou dan, je geeft zelf het antwoord al: geloof wat je wil maar probeer niet anderen te overtuigen… van je gelijk.” Dankje Fra Leo voor deze wijze les.

Morgen de laatste etappe van m’n wandeltocht: 29km door de Povlakte. Een uitdaging wat betreft afstand, warmte en muggen. 

 

Dag 8, 22 juni: Santhia – Vercelli

Gisteren had ik het al aangekondigd en dat is ook uitgekomen. Het waren inderdaad 29 lange kilometers door het vlakke land van de Po. Het was bovendien een van de warmste dagen, rond 31 graden. Uiteindelijk geraak je wel in een flow, veel drinken en doorlopen door de eindeloze rijstvelden. Winnetou had het overdrachtelijk over de eeuwige jachtvelden, dit zijn de eeuwige rijstvelden.

Ik kan terugkijken op een geslaagde pelgrimage met hoogte- en dieptepunten. Zoals het hoort. Er waren wel wat ontmoetingen met mede pelgrims maar over de gehele 8 dagen was het vooral een solo aangelegenheid en daar heb ik ook voor gekozen. Een volgende keer zal ik wellicht kiezen voor overnachtingen in daar voor bedoelde accommodaties zoals kloosters om nog iets meer de sfeer van de pelgrimstocht te ervaren. We zien tzt wel.

Fra Leo, hoe heb jij deze week ervaren in gezelschap van je naamgenoot en iemand uit deze tijd? F.L.:”Het ging niet slecht.” Een volgende keer weer? “We zullen zien.” Deze antwoorden mag ik beschouwen als een groot compliment: hij heeft het erg naar zijn zin gehad en gaat graag weer mee!

Hiermee eindigt dit verslag. Tot een volgende Camino.